خاصیت نچسب بودن قابلمه تفلون نوبل به دلیل ساختار شیمیایی پلی تترا فلوئورواتیلن است. PTFE یک جامد فلوئوروکربنی است که از زنجیره های بلندی از اتم های کربن و فلوئور تشکیل شده است. ن
نیروهای چسبندگی قوی بین اتم های کربن و فلوئور، PTFE را به یک ماده غیر قطبی تبدیل می کند که از نظر شیمیایی بی اثر است. علاوه بر این، PTFE عملاً هیچ نیروی چسبنده ای ندارد، به این معنی که هر مولکول خارجی به سختی به آن چسبیده است.
درست مثل هر چیز دیگری، آشپزی هم سرگرم کننده است اگر در آن مهارت داشته باشید. با این حال، شستن ظروف بعد از غذا، که جزء طبیعی فرآیند پخت و پز است، چیزی نیست که بیشتر افراد مشتاق آن هستند.
خوشبختانه، به لطف ظهور قابلمه نچسب، افرادی که در هنر پختن غذا تخصص ندارند، تا حدودی تشویق می شوند که این کار را انجام دهند، زیرا می دانند که حتی اگر دستور غذا را به هم بزنند، ظروف آشپزی آنها تحمل نمی کند. بهای شلختگی آنها با چسباندن تکه های غذای سوخته به قابلمه و تابه.
سوال این است: چرا چیزها به انواع خاصی از ظروف نمی چسبند؟ چه چیزی آنها را نچسب می کند؟
پاسخ کوتاه: ظروف نچسب با لایه ای از PTFE پوشانده شده است که معمولاً تفلون نامیده می شود و به دلیل ایجاد تقریباً هیچ اصطکاک با هر چیزی که با آن تماس پیدا می کند شناخته شده است.
PTFE که معمولاً به عنوان تفلون شناخته می شود، به طور گسترده برای افزودن یک پوشش نچسب به ظروف و ظروف استفاده می شود. تفلون یک ماده مصنوعی است که می توان از آن برای پوشاندن سطح یک جسم خاص استفاده کرد و به آن خاصیت نچسب داد.
نام “تفلون” در واقع یک نام تجاری از پلی تترا فلوئورواتیلن است که یک ماده شیمیایی نچسب است که در دهه 1930 طی یک آزمایش آزمایشگاهی کشف شد.
اگرچه بیشتر در ظروف نچسب در زندگی روزمره دیده می شود، PTFE در اشیاء بی شماری از جمله لباس های ضد آب، تراشه های کامپیوتری، کابل های کواکسیال، سقف استادیوم، قطعات مصنوعی بدن و لباس های فضایی استفاده می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.