در زمان های قدیم، اسباب بازی پسرانه ماشین کنترلی نه تنها سرگرم کننده بودند. گاهی نقش حرز را نیز بازی می کند. تقدیم اسباب بازی ها به خدا ثواب داشت. در روم اسباب بازی هایی که نوزادان با آن بازی می کردند به باکوس داده می شد.
اما به محض رسیدن کودک به بلوغ، این هدایا به مشتری، عطارد، دیانا اگر کودک رومی بود و زئوس، هرمس و آرتمیس اگر کودک یونانی بود داده می شد. دخترها بچه هایشان را تا زمانی که ازدواج کردند نگه داشتند.
در روز ازدواج آنها نوزادان خود را به زهره یا دایانا تقدیم می کردند. در یونان باستان، سنت دخترانی که عروسک‌های خود را به الهه آرتمیس هدیه می‌دادند و پسران برای تقدیم حلقه‌ها و فرفره‌های خود به خدای هرمس، هم اسباب‌بازی‌های آن عصر و هم رابطه بین اسباب‌بازی و شیء مذهبی را به ما نشان می‌داد.
اسباب بازی های باستانی در موزه های باستان شناسی ما نشان می دهد که چگونه این اسباب بازی یک محصول فرهنگی رایج در میان مردمان باستانی آناتولی بوده است.
مورخ و قوم شناس رابرت لیونل سگوین، که جغجغه را برای اولین بار در موزه آنتالیا، عروسک مفصلی را در چاناک کاله، حیوانات طناب کشی را در کوتاهیا و بعدها در بسیاری از جاهای دیگر دید، می گوید: «غنی ترین مجموعه اسباب بازی ها هستند.
در کاوش‌های آسیای صغیر یافت شد.» مطالعات باستان شناسی در ایران و بین النهرین اسباب بازی هایی را کشف کرده اند که قدمت آنها به 3000 سال قبل از میلاد مسیح می رسد. اینها جغجغه های سفالی، حیوانات چرخدار و مبلمان کوچک بودند.
می بینیم که بیشتر اسباب بازی های باستانی که در تمدن های بین النهرین، مصر، یونان و روم با آنها روبرو می شویم شبیه یکدیگر هستند. در قرون وسطی زندگی بیشتر معطوف به کار و جنگ بود.
بنابراین، فرزندان یا برای ادامه شغل پدر یا برای کار در هر شغلی که بتواند به خانواده آنها کمک کند، کار می کنند. اسباب بازی های کودکان یا اسباب بازی های قدیمی خانواده آنها بود یا اسباب بازی هایی که خودشان تولید می کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.